We zijn gewend om onze emoties weg te duwen. Het kan niet, mag niet, te erg, nu niet, schaamte enz. Onder de deksel ofwel achter ons masker, “met mij is het goed, niks aan de hand, alles onder controle” Je bevriest als het ware. Of we laten het lekker naar buiten ontsnappen als een woede of drama en zeggen dan “ja zo ben ik nu eenmaal” “ik kan er niets aan doen“ het ontsnapt je als het ware. Het lucht wel vaak op maar voor hoe lang? (Vaak roept het ook weer schuldgevoel op omdat er meer energie naar buiten kwam dan met die situatie te maken had.) In elk geval vertel je jezelf een verhaal. Het komt door…. De omstandigheden of die ander(en). De schuld ligt buiten jou. Je voelt je ‘of’ beter dan de ander of minder of allebei afhankelijk van de situatie.
Als er nu eens helemaal geen sprake is van schuld! Schuld ontstaat pas als je er een verhaal van maakt en dat steeds weer herhaalt en je gelijk wil halen of je slachtofferschap wil bevestigen. Want dat geeft je in elk geval aandacht waardoor de pijn van de onderliggende emotie niet hoeft te voelen.
We hebben het tegenwoordig over in het “nu” blijven, hoe doe je dat dan.
Wat als je de emotie nu eens omarmt, helemaal accepteert en voelt in je lichaam. Ergens voel je dan een kramp of pijn. Het is de Emotie =(E) energie in (Motie) beweging. Ervaar dat helemaal, ga er met je aandacht naartoe en adem er ontspanning naartoe. Laat het zijn, met al je aandacht omarm je die energie. Na enige tijd verandert of verdwijnt dat gevoel. Dat kan heel snel zijn. Er komt vaak een andere emotie omhoog die je dan ook weer helemaal accepteert en volledig blijft voelen. Net zolang tot je tot rust komt en vrede of ruimte o.i.d. voelt. Let erop dat je niet in een of ander verhaal stapt. Alleen voelen, ervaren. Stap je in het verhaal dan houdt je de emotie in stand en komt het slachtoffer of de ‘ik heb gelijk’ weer boven.
Dit vraagt oefening en dat kan je eerst oefenen door je even terug te trekken en dan de situatie die je erg van je stuk bracht voor de geest te halen. Haal een paar keer diep adem. Wat gebeurde er? Voel, Waar, Adem, Ontspan, wat in het hart van die emotie ook die voelen, adem, ontspan… tot er Rust is. Dan ga je overdag ervaren wat je in je lichaam voelt in allerlei situaties. Oh! Ik voel me goed, gelukkig waar ervaar je dat? Andere situatie. Mmmm dat voelt niet leuk. Waar voel ik dat? Adem ernaartoe. Zo leer je de emoties herkennen op het moment zelf. Is de situatie en dus de emotie heftig dan voel je en daarna spreek je je uit. Hou het bij jezelf. Dit voelt voor mij zus of zo. Geeeeen verhaal. Laat je niet verleiden. Zodra je naar binnen gaat en de energie voelt verandert je reactie. Die is meer in het nu. Als je zo met je ervaringen om kunt gaan komt er meer vrede.
Het kan zijn dat de verhalen die je jezelf steeds hebt verteld heel sterk zijn en natuurlijk zit daar ook wel iets. Namelijk oud zeer. Alles wat je vanaf het moment dat je naar de aarde kwam hebt ervaren (en vanuit andere levens meeneemt) en niet hebt verwerkt zit je in het “nu” dwars.
Het is zo dat elke situatie die je tegenkomt iets zegt over jouzelf. Eigenlijk een uitdaging is om te kijken wat er in jou leeft. Wat er naar boven komt om bevrijd te worden, onder ogen te worden gezien. Waarom kom je dat tegen? Blokkeert het je in wat je werkelijk wil? Blokkeert het open en vrij te kunnen leven?
Daar kan je wat mee doen. Dit kan je in een proces doen. Er zijn vele mogelijkheden voor, zeker met de Helende Reis, om naar boven te halen welke onverwerkte traumatische ervaringen daar aan ten grondslag liggen.
Je hoeft dus niet bang te zijn voor de emoties. Het is pure energie die je als pijn kunt ervaren en die binnen enkele minuten of seconden verdwijnt. Het vasthouden ervan met de verhalen is vele malen pijnlijker en langduriger. Een Journeyproces duurt maximaal 2 uur.
Wat belangrijk is bij het opruimen, dat je de emoties alsnog ervaart in je lichaam, alles hardop uitspreekt en de ander volledig en echt kan vergeven, dit hoeft niet met de persoon in levende lijve. Dat merk je in het contact met die persoon of in de situatie waar je vroeger in blokkeerde. Je bent weer vrij en voelt meer vrede.
Cecile
———————————————————————————————————————————-
Voorbeeld: Alleen de vraag of ik mee wilde doen aan het kersttoneelspel, riep bij mij een angst op. Oh nee geen denken aan. Daar kon ik natuurlijk wel onderuit komen. Als leerkracht voelde ik wel dat het er toch een keer van moest komen. Ik vond het wel een beetje flauw van mezelf dat ik dat niet durfde. Daar heb ik toen aan gewerkt en wat zat eronder? Als kleuter moest ik meedoen met een toneel spelletje. Ik wilde geen kabouter zijn maar een elfje net als mijn zusje. Ik voelde me stom, er was niet geluisterd ook niet achteraf, ik was bang waardoor ik er niet bepaald vrijuit stond en voelde me afgaan. Dit alles heb ik kunnen uitspreken en vergeven. En ja ik heb inmiddels frank en vrij mijn rol gespeeld en volledig vrij. Dit jaar vergat ik een stukje tekst. Oeps ik vond het wonderlijk en geen last van gehad.